دانلود طرح جابر
طرح جابر برق زنجان
طرح جابربن حیان یکی از ضروریات آینده است. اگر کشورهای در حال توسعه به تغییرات فناوری توجه داشته باشند، طرح جابربن حیان به عنوان راهی مطمئن در جهت همگانی کردن دانش به شمارمی آید. به هر حال، استفاده از رسانه ها برای دست یابی مؤثر به اهداف مورد نظراین روش آموزش با اهمیت است. درهر حال سرمایه گذاری در انواع فناروی های مناسب موفقیت آتی فراگیران دور افتاده را تضمین می کند. طرح جابر ابن حیان : کانون دبیران جابر امروزه جریان سریع تغییرات فناوری در تجارت، صنعت و حکومت ها، دشواری های روزافزونی را در نگه داری و ایجاد رقابت بین نیروی کار پدید آورده است. «کلاس های سنتی به قدر کافی مجهز نیستند که قادر به اعمال این تغییرات در جامعه باشند. همین امر موجب کاهش مهارت در نیروی کار و در نتیجه سبب انشعاب بخش های اقتصادی،سیاسی و ساختار جامعه شده است. » آینده طرح جابربن حیان شواهد حاکی از آن است که در طول سه تا پنج سال آینده به دلیل سرعت تغییرات، به دوره ای وارد خواهیم شد که آموزش ارائه شده برای نیروی کار، بلافاصله پس از دریافت ،منسوخ خواهد شد. از محدودیت های دیگر برای آموزش نیروی کار ،زمان و مسافت است، بنابراین استفاده ی روزافزون از طرح جابربن حیان در تعلیم و تربیت راه حلی برای این مشکل در دنیا به حساب می آید.
هدف از اجرای طرح جابر
مدارس، دانشگاه ها، شرکت ها و مدرسه ها، طرح جابربن حیان را به عنون هدفی برای آموزش و توسعۀ برنامه های آینده شان مورد استفاده قرار می هند. علل استفاده از طرح جابربن حیان تغییراتی که مستمرا در جامعه رخ می دهد، تمامی ابعاد زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است، آموزش نیز مصون از این تغییرات نیست. پیشرفت در فناوری های ارتباطی و افزایش افراد متقاضی آموزش، آموزش را وادار به تغییر نموده است. طرح جابربن حیان به عنوان راه حلی برای این چالش ها در قرن اخیر به وجود آمده و مسیری تکاملی را طی کرده است. فناوری طرح جابربن حیان فراهم آورنده فرصت هایی برای ارائه آموزش برای افرادی است که از طریق آموزش های سنتی قادر به تحصیل نبوده اند. طرح جابربن حیان به دلیل انعطاف پذیری و فراگیر محور بودن این اجازه را به فراگیران می دهد که حق انتخاب چگونگی و محتوای یادگیری خود را دارا باشند. و در نتیجه خود انگیزی و خودآموزی از خصوصیات مهم طرح جابربن حیان می باشد. به خصوص در زمینه ی طرح جابر دانش آموزان در مدرسه های مختلف می توان از کمترین فرصت های فراغت از کار ایشان جهت امر آموزش استفاده بهینه نمود. بهترین روش ارتباطی طرح طرح جابربن حیان نوعی روش ارتباطی با استفاده از رسانه به منظور یادگیری سیستماتیک است، که در آن فراگیر و آموزشگر در مسافتی دور از یکدیگر قرار دارند. خصوصیت عمده طرح جابربن حیان گفتگویی آموزشی است که نشانگر ارتباط دوطرفه و پیوسته بین فراگیر و آموزشگر است. نظام طرح جابربن حیان همانند دیگر نظام های آموزشی دارای اجزایی است .
اجزای اصلی طرح جابر
اجزای اصلی این نظام با توجه به ویژگی های خاص خود شامل موارد زیر است : اجزای موثر در اجرا: معلمان آموزشی که آموزشگر رکن اصلی آن است. موسسه آموزشی که می تواند به صورت مستقل یا مرکب باشد. رسانه و مواد آموزشی که به صورت ساده و ترکیبی وجود دارد. این رسانه ها در انواع انسانی، چاپی و الکترونیک می باشد. ساختار نظام طرح جابر نظام طرح جابربن حیان، در وهله ی اول ،راهی برای انعطا ف بخشی به روش های نظام آموزشی و تغییری آگاهانه در فرایند یاددهی و یادگیری می باشد. و در وهله ی دوم تلاش می کند با نظم تصنعی ایجاد شده بر مبنای جدایی حوزه تحصیلات را با کار و زندگی پایان دهد و یادگیری مستقل و مادام العمر را سامان بخشد. البته شاید در پایان کار بتواند در موضوعات و محتوای آموزشی نیز تحولاتی را ایجاد و منشإ رقابت بر سر آموزش های زندگی باشد. از این رو پی بردن به مبانی طرح جابربن حیان برای کاوش بهتر آن و بهبود داوری ها نسبت به آن و نیز استفاده سودمندتراز روش ها و قابلیت های آن، میتواند مؤثرتر و سودمند باشد (همان منبع : 29).
مبانی طرح جابر وجود چهار عامل اصلی می باشد
“جهان در تغییر”،
“واقعیت های ناخوشایند موجود در نظام رایج تحصیلی در مدارس”
، “نیاز روزافزون به آموزش مستقل”
و “همراهی و اقتضای عوامل پیرامونی آموزش مانند شرایط خانوادگی، شغلی و سرانجام پیشرفت علوم و فنون”
و .. سبب شده است تا نوع و شیوه ی نیاز به آموزش دگرگون شود و سه اثر و پیامد مشخص در برداشته است:
بهبود شرایط مدرسه با ایجاد انعطاف، آزادی عمل بیشتر دانش آموز و ارتقا سطح کیفی فرایند یاددهی و یادگیری رواج هر چه بیشتر طرح جابربن حیان 3.
شکل گیری نهضت تحصیل در خانه طرح جابربن حیان
و رفع نیازهای کشور طرح جابربن حیان برای رفع نیازهای کشورهای متعددی در جهان ارائه گردیده است. طبیعت این نیازها از کشوری تا کشور دیگر متفاوت است و به مرحله ی توسعه یافتگی آن بستگی دارد . برای نمونه می توان به موارد زیر اشاره نمود: ارائه فرصت برابر برای آموزش دسترسی بیشتر به آموزش عالی استفاده بهینه از کمترین فرصت های شاغلین در مدرسه ها جهت درس پژوهی و مدیریت زمان که امری کاملاً ضروری است و به منظور توسعه مدرسهها و پویایی آنها اجتناب ناپذیر است. با توجه به مراتب فوق هر چند که ، ضرورت های روی آوری به انواع شیوه های طرح جابربن حیان در نظام ها ی آموزشی کشورهای جهان بسیار متفاوت بوده است و بر اساس مقتضیات آموزشی خاص آن کشور ایجاد شده اند. اهداف طرح جابربن حیان ایجاد فرصت بسرای فراگیرانی که فرصت تحصیل را از دست داده اند. تقویت نیروی انسانی کارآمد از لحاظ علمی و فنی ایجاد فرصت های برابر در ارائه اموزش های عمومی و دانشگاهی بهبود کیفیت آموزش و ارائه آموزش مرتبط با نیازهای کشور ایجاد فرصت های آموزشی برای معلمان و فراهم آوردن امکان آموزش مستمر آنها با توجه به مدیریت زمان مبانی نظری طرح جابر بعضی از رویکردهای تئوریکی که به شناخت ویژگی های اساس طرح جابربن حیان، می پردازند، تا میزان زیادی شناخته شده اند.
که از جمله این رویکردها می توان به موارد زیر شاره کرد:
دیدگاه آزد منش، چارلز وید مایر، تحت عنوان فردی کردن مطالعه مستقل، مدل فرایندی مانفرد دلینگ سیستم یادگیری کاتلین فورسایت ، دیدگاه نظری طرح جابربن حیان به عنوان شکل صنعتی شده آموزش و یادگیری مربرط به اتوپیترز، تئوری ارتباطی( محاوره ای ) گوردن پاسک و مدل حمایتی دیوید سوارت که ” پیوستگی محور “نامیده شده است و نظریۀ دانشجو محوری کیوین اسمیت با عنوان ” رویکرد مقیاس کوچک جمع بندی رویکردهای نظری از بررسی نظریه های زیر بنایی طرح جابربن حیان چنین بر می آید که برخی از نظریه ها به مسأله ارتباط و عوامل و عناصر مؤثر در آن و نقش این ارتباط در فر آیند آموزش و تغییر رفتار یادگیرنده توجه دارند و برخی ازنظریه ها کمتر به این نکته توجه دارند. به طوری که شاید بتوان نظریه ها را به دو گروه تقسیم کرد: الف) ارتباطی ب) غیر ارتباطی تئوری هایی هم چون پاسک، فورسایت، دلیگ و سیوارت از جمله نظریه های ارتباطی تلقی می شوند. در حالی که نظریۀ ویدمایر، اوتو پیترز و اسمیت به توصیف این سیستم و وظایف آن توجه داشته اند. به ویژه، همان طوری که ملاحظه شد، نظریه های پاسک و فورسایت بر اساس دیدگاه های سیبرنتیکی و با دیدی سیستمی به مسأله ارتباط در آموزش پرداخته و روند متعامل مجموعه زیر سیستم ها و عناصر را توصیف کرده و توضیح داده اند. مزایا تغییرات برنامۀ درسی از طریق طرح جابربن حیان درمقایسه با روش های مرسوم آسان تر است. زیرا نیازی به کتاب های گرانقیمت نیست. در برنامه های درسی جدید از طریق طرح جابربن حیان می توان بدون جذب مجدد فارغ التحصیلان یا ترک تحصیل کرده ها به آنها آموزش داد. با توجه به محدودیت منابع انسانی و مادی، در سیستم طرح جابربن حیان گاهی حتی فراوانی تعداد فراگیران و تنوع فراگیران و تنوع موضوعات درسی، بکارگیری معلمین متخصص را توجیه نمی کند. طرح جابر ابتدایی طرح جابر ابتدایی کاهش هزینه های آموزشی را از نظرمالی و زمانی به دنبال دارد. گاریسون(1997) هزینه ی سرانه ی هر فارع التحصیل دردانشگاه ها ی باز و را مقایسه کرده و به این نتیجه رسیده که هزینه ی دانشگاه ها ی باز به طور چشم گیری پایین تر است. یکی از مزایای عمده ی طرح جابر ابتدایی سیستم اثر بخشی هزینه، برای رسیدن به بازار بزرگتر است . طرح جابربن حیان بلند مدت موجب تشویق فراگیران غیر متعارف می گردد. این افرادعبارتند از: افرادی که نمی توانند تمام وقت مطالعه کنند. آنهایی که به شانس دوباره ای برای مطالعه نیازمند هستند. انجمن ها ی یادگیری که از نظر جغرافیایی پراکنده اند. کارمندانی که در ارتباط با پست مدرسهی خویش نیازمند مطالعات تکمیلی هستند. گروه هایی که نیازمند بهبود یا گسترش مهارت های خاص برای بهبود مهارت های خاص و یا جهت گسترش مهارت های مختلف در گروه روش مفیدی است. مدرسه های بازرگانی که با آموزش یا حفظ مهارت های کارمندان شان خود را برای عرصه ی رقابت آماده می کنند. برنامه های طرح جابربن حیان مبتنی بر کامپیوتر، میزان دست یابی به منابع یادگیری را از طریق شبکه های ارتباطی و اینترنت افزایش می دهد. چگونه طرح جابربن حیان در مقطع ابتدایبلند مدت مؤثر می باشد؟ مطالعات انجام شده روی میزان درک افراد و عکس العمل فراگیران طرح جابربن حیان نشان می دهد ،هر چه آشنایی فراگیران با فناوری بیشتر باشد گرایش فراگیران به فناوری افزایش می یابد. مطالعات تطبیقی طرح جابربن حیان و آموزش متداول چهره به چهره نشان می دهد، طرح جابربن حیان زمانی مؤثر می باشد که عوامل ذیل موجود باشند : 1- فناوری مناسب با هدف مدرسه 2- امکان تعامل فراگیران و نیز تشویق آنها 3- بازخورد منظم در کار معلم – شاگرد از جمله عوامل مؤثر دیگر می توان به انگیزۀ بالا و خود کنترلی اشاره کرد، که عمدتاً در فراگیران قدیمی تر وجود دارد، فراگیرانی که بدون اجبار و با ارادۀ خود ، در جستجوی آموزش بیشتر می باشند. روش های آموزشی مرسوم بر تبادل اطلاعات در کلاس درس و تعامل فراگیران تکیه دارد که از طریق دیداری صورت می پذیرند. معلم با تحلیل آنچه که مشاهده می کند، سعی می کند فراگیر را با دوره و نیازهای کلاس آشنا سازد. برای مربی طرح جابربن حیان، راهنمایی از طریق دیداری به طور معمول امکان پذیر نیست. بنابراین، از شیوه های فناوری جدید مثل ویدیو کنفرانس به ایجاد موقعیت واقعی کلاس بیش از پیش کمک می کند. احتمالا فراگیران طرح جابربن حیان موفقیت بیشتری دارند چرا که مربیان پرانرژی آن آماده اند تا فعالیت ها ی دوره ی درسی را با گستردگی و ساختار روشن طراحی کنند. شایان ذکر است که معلم باید توانایی آموزش به موقع را داشته باشد و از تجهیزات مورد نیاز استفاده نماید و فراگیران نیز باید به فناوری مورد نیاز دوره دسترسی داشته باشند. کامپیوترها همیشه بیشترین هزینه – اثر بخشی را ندارند هم چنین شیوه های تدریس هم همواره مناسب نیستند.نباید کامپیوتر را تنها برای آموزش انتخاب کرد، بلکه باید روش هایی را فراهم کنیم که آموزش سریع و مؤثر را سبب می شوند. اگر طرح جابربن حیان تعاملات اجتماعی را کم رنگ می کند درعوض انگیزۀ فراگیران قدیمی را در مقایسه با فراگیران جدید بهبود می بخشد. ارتباط منظم بین معلم و شاگرد از طریق پست الکترونیکی و نمابر برای موفقیت برنامه های آموزشی راه دور ضروری است. ویدیو کنفرانس نیز به عنوان یک فناوری مؤثر سبب ایجاد تعامل بین افراد می شود. مطالعات نشان می دهد که فراگیران قدیمی تر هر چند برای بازخورد منظم معلم از طریق پست الکترونیکی و نمابر ارزش قایل اند، اما یادگیری در گروه های کوچک را ترجیح می دهند(الحسینی ،1386 : 57). طرح جابر دانش آموزان طرح جابربن حیان طی سالیان متمادی، به منظور یادگیری، حمایت و ارتقای معلمین مورد استفاده قرار گرفته است. یونسکو از طریق مؤسسه ی آموزشی آنروا که چهل سال قبل معلمین را آموزش می داد، پیشگام این حرکت شناخته شده است. با وجود این که موفقیت های این برنامه ها تنوع زیادی دارند ، تجربه ثابت کرده که بیش از همه طرح جابربن حیان در یادگیری و افزایش صلاحیت معلمین سودمند بوده است. استفاده از اطلاعات روز و نیز بهره گیری از فناوری های ارتباطی توجه به یادگیری باز و طرح جابربن حیان را افزایش داده است که به امکانات جدیدی نیز اشاره می کند. طرح جابربن حیان به عنوان فرایند آموزشی تعریف شده است که نسبت معنی داری از تدریس توسط یک فرد را به یادگیرنده ای در زمان و مکان دیگر، منتقل می سازد( صالح مقدم،1385 : 14). یادگیری باز در حقیقت یک فلسفه ی آموزشی مدرسه دهی شده است که با استفاده از رسانه های آموزشی ،اضطراب ها و فشارهای مطالعاتی را به حداقل رسانده و بر زمان، مکان و شیوه های مطالعه یا ترکیبی از تمام این موارد مبتنی است. واژه ی یادگیری باز و طرح جابربن حیان به چتری تشبیه شده که کلیه ی رویکردهای آموزشی را که موجب ارتقای معلمین در مدارس می شود تحت پوشش قرار می دهد. برخی از برنامه هایی که زیر چتر طرح جابربن حیان و یادگیری باز قرار می گیرد شامل : تهیه ی منابع یادگیری برای معلمین، تقویت صلاحیت معلمین، بدون توجه به مدارک دانشگاهی آنها، ایجاد فرصت های جدید برای به روز نگه داشتن معلومات معلمین به گونه ای که نگرانی های مربوط به زمان یا مکان مطالعه رفع شده باشد، انعطاف پذیری طرح جابربن حیان و این حقیقت که این یادگیری به طور هم زمان با مشاغل پاره وقت یا تمام وقت امکان پذیر می باشد، شرایط ویژه ای را برای معلمین و مدیران مدارس ایجاد می کند. تعدادی از برنامه های طرح جابربن حیان که با هدف صلاحیت های شغلی هدایت می شوند، مخاطب های فردی می طلبند و برخی هم به صورت گروهی کاربرد دارند(همان منبع : 15). اهداف طرح جابر دانش آموزان برنامه های طرح جابربن حیان به دلایل مختلف مورد استفاده قرار گرفته است،به عنوان مثال افزایش دسترسی به صلاحیت های تدریس، ترویج روش های صحیح تدریس، تقویت سیستم کلی آموزشی هم برای معلمان و هم برای گروه های دیگر، تقویت آموزش مدرسه محوری و پیشرفت حرفه ای، گسترش ارتباط بین تئوری وعملی و تأکید بر مدرسه به عنوان مکانی برای یادگیری معلمان. حال تک تک مقوله های طرح جابر دانش آموزان بررسی می شود. طرح جابربن حیان برای کسب صلاحیت طرح جابربن حیان در بعضی از کشورها بدین منظور مورد استفاده قرار گرفته است که صلاحیت های اولیه را در اختیار تعداد قابل ملاحظه ای از معلمان قرار دهد، هم معلمانی که تازه وارد مرحله تدریس شده اند و هم معلمان مجرب فاقد صلاحیت . دانشکده تلویزیونی تربیت معلم در چین و مؤسسه ملی تربیت معلم در نیجریه تجارب زیادی در این زمینه دارند و هر دوی آنها بخش هایی از سیستم آموزش رایج را در کشور خود شناسایی و نهادینه کرده اند. دانشگاه آزاد بریتانیا در برنامه ای که بیان کننده ی تغییر خط مشی های رسمی به طرف آموزش مبتنی بر مدرسه است ، اقدام به اجرای یک برنامه کیفی مدرسه محوری نموده است. این برنامه برای فارغ التحصیلانی است که می خواهند وارد مرحله تدریس شوند اما تحت تعلیم هیچ گونه آموزش تخصصی تربیت معلم قرار نگرفته اند. این سه مثال از سه کشور مختلف نشان دهنده ی نقش های مختلف یادگیری آزاد و از راه دور در آموزش اولیه معلمان می باشد. چین و نیجریه در این برنامه ها افراد زیادی را جذب کرده اند و باعث افزایش تعداد معلمان شده اند . برنامه دانشگاه آزاد از نظر ارائه فرصت های جایگزین برای معلمان در حال تحصیل نقش مهمی را ایفا کرده است. ماهیت کاربر بودن کنترل روش های تدریس و استفاده از تکنولوژی های جدید و رسانه های دیگر احتمالاً می تواند کیفیت آماده سازی معلمان را افزایش دهد اما باعث افزایش هزینه ها نیز می شود. ادامه در http://www.efcsrttu.ir/?i=1